Traffik Theater | Aktuell | Musek Erzielt | Archiv | Links | Kontakt

Je ein Trio Klarinette-Milchflasche-Zahnbürste gesehen?
Hast Du schon mal ein Cello mit Föhnbegleitung gehört?
Nichts unübliches im angenehmen Durcheinander vom Musikalischen Haus und seinen Bewohnern!

Das Stück

"Tanzend zwichen Küche und Bad deine eigene Musik komponieren?
Es kann, im Musikalischen Haus!"

Auf dem Boden des Spielraumes wird der Grundriß eines Hauses im Stile eines Architekturplanes abgezeichnet. Im "Haus" kann man von einem Raum zum nächsten gehen. Jedes Zimmer steht für ein bestimmtes musikalisches Element wie Rhythmus, Klangfarbe oder Spieltechnik. Die Musiker sitzen um das Haus herum und stellen die Bewegungen der Hausbewohner musikalisch dar. Da die Bewohner sich von einem Raum zum nächsten begeben, zaubern sie die meist überraschende Musik hervor. Im angenehmen Durcheinander des Musikalischen Hauses werden sowohl tagtäliche Gebrauchsartikel als auch Musikinstrumente eingesetzt. In diesem Sinne gehen ein Föhn, ein Mixer oder andere Küchengegenstände den Dialog mit "echten" Instrumenten ein.

Während der Aufführung werden Kinder aus dem Publikum dazu aufgefordert, Hausbewohner zu sein, sich im Hause zu bewegen und dadurch Ihre eigene Komposition zu schaffen. Das Musikalische Haus is als ein großes Gesellschaftsspiel gedacht, daß Kinder ab 9 Jahre auf einer spielerischen Art mit der Klangwelt der zeitgenössischen klassischen Musik vertraut macht.

Mit der Unterstützung von: Muziekacademie Sint-Agatha-Berchem, Vlaamse Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest


Bilder

  das musikalische Haus  
das musikalische Haus
  das musikalische Haus    
                 
 
das musikalische Haus
 
das musikalische Haus
 
das musikalische Haus
  das musikalische Haus  
                 
 
das musikalische Haus
 
das musikalische Haus
 
das musikalische Haus
 
 
  3 Fotos: Bram Penninckx
www.brampenninckx.be
             



Besetzung

Stimme: Anja Kowalski
Schlagzeug: Norbert Pflanzer
Cello: Michel Boulanger / Corentin Dellicour
Bratsche: Manuela Bucher
Klarinette: Paula Defresne
Klavier: Chantal Levie
Posaune: Christophe Morisset
Tanz: Annick Pütz
Regie und Gestaltung: Christophe Morisset
Konzept und Koordination: Michel Boulanger
Hüte: Nicole Vandevelde
Rat: Daniel Tanson (>> CV)

Production: VZW E411 und Chantier Mobile
Koproduzenten: Philharmonie Luxemburg, Kunstenhuis Pantalone und GC Ten Weyngaert


Technik

Contact: Jef Loots, +32-485/372980, j e f l o o t s @ p a n t a l o n e . b e


Spieldaten

Freitag 15. Januar 2010, 08:45, 10:30
Samstag 16. Januar 2010, 15:00

29. april 2007, 15:00 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu
30. april 2007, 08:45, 10:15 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu
13. mei 2007, 15:30 - Recyclart, Brussel - www.recyclart.be +32-2/5025734
20. mei 2007, 15:00 - GC Ten Weyngaert, Brussel - http://tenweyngaert.vgc.be/ +32-2/3409580
23. mei 2007, 15:00 - GC Den Horinck, Zellik - +32-2/4651605


Presse

Brussel deze week, 10.05.07

Brussel - Hedendaagse klassieke muziek voor kinderen, dat slaat als een tang op een varken. Maar dat is dan wel buiten het inventieve Traffik Theater gerekend. Met hun productie Het muzikale huis brengen ze een visueel improvisatieconcert voor iedereen vanaf 9 jaar.

Wanneer ik binnenval op de repetitie zijn de muzikanten net volop een doorloop aan het bespreken. Meteen valt de aanstekelijke taalmix op. Frans, Nederlands, Duits... Onze drie landstalen klinken door en naast elkaar alsof het de meest vanzelfsprekende zaak is. Puur Belgisch dus, of Brussels zo u wil, dit jonge gezelschap, dat voor de gelegenheid is samengesteld uit een aantal klassiek geschoolde muzikanten, een jazzzangeres en een danseres. Het muzikale huis is hun derde productie, of in hun eigen woorden: een 'theatraal concert'.

Het decor is sober en suggereert het grondplan van een huis: de badkamer bestaat uit een douchebak, de studeerkamer uit een rijtje boeken en een typemachine, de slaapkamer is een laken dat een cirkel vormt. Hier en daar staan er wat lage stoeltjes, en lampen. Lambriseringen en op de grond aangebrachte tape markeren de verschillende vertrekken. Dit huis maakt muziek, of liever, de danseres die de kamers verkent is een soort dirigent: als ze in de keuken komt, klinkt de muziek staccato, in de badkamer glissando, in de studeerkamer lijkt het een combinatie van aangeblazen klanken en parlando. En op het toilet laten de muzikanten zich volledig gaan en wordt het – jawel – een kakofonie van jewelste.

"We willen met deze voorstelling vooral het plezier van het samen musiceren centraal stellen; en ook aantonen dat je op basis van enkele eenvoudige afspraken in feite heel creatief kunt omspringen met muziek," zegt initiatiefnemer en cellist Michel Boulanger. "Ik geef les op een academie en daar valt het mij op hoe snel jonge mensen zowel dat plezier als die creativiteit verliezen, heel erg jammer vind ik dat. Ik heb er geen pasklare oplossing voor, maar met deze voorstelling laten we hopelijk wel zien dat hedendaagse klassieke muziek niet saai of moeilijk hoeft te zijn, of enkel een kwestie is van techniek en noten. We brengen het eigenlijk als een kinderspel."

Voeten vegen!
De muzikanten staan aanvankelijk rond het grondplan opgesteld om van daaruit te musiceren. Na een tijdje gaan ze op bezoek bij de danseres. Als ze hun voeten vegen op de deurmat stopt de muziek bruusk; verrassend om dan te horen dat zelfs een deurmat een heel eigen geluid maakt. En dat geldt voor meerdere gebruiksvoorwerpen die in het huis te vinden zijn: de zangeres tokkelt een bezwerend ritme op een oude typemachine, de percussionist leeft zich uit op de douchebak, en improviseert een melodie op een aantal keukenglazen... Het zijn doodeenvoudige ingrepen die in combinatie met de akoestische instrumenten soms voor wonderlijke klanken zorgen.

Boulanger: "95 procent van de muziek is pure improvisatie, geen enkel concert zal dus identiek hetzelfde zijn. De grote uitdaging is om heel goed naar elkaar te luisteren en zo on the spot samen te componeren, te blijven zoeken naar ongewone combinaties, nu eens atonaal, dan weer melodisch. Na de voorstelling zullen we ook een workshop geven voor kinderen waarin ze aan den lijve ondervinden wat het betekent om al wandelend door een huis een minicompositie te doen ontstaan." Als ik de repetitieruimte verlaat, zijn de acterende musici nog volop aan het experimenteren. De danseres speelt een hinkelspel op een tapijt dat dienstdoet als notenbalk, wat aan de trombone fragiele, zoekende klanken ontlokt. De concentratie is groot, spannend om te zien, mooi om te horen.

Patrick Jordens



     
Mit Unterstützung der Vlaams Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedekijk Gewest.