Besetzung
Stimme: Anja Kowalski
Schlagzeug: Norbert Pflanzer
Cello: Michel Boulanger
/ Corentin Dellicour
Bratsche: Manuela Bucher
Klarinette: Paula Defresne
Klavier: Chantal Levie
Posaune: Christophe Morisset
Tanz: Annick Pütz
Regie und Gestaltung: Christophe Morisset
Konzept und Koordination: Michel Boulanger
Hüte: Nicole Vandevelde
Rat: Daniel Tanson
(>>
CV)
Production: VZW E411
und Chantier Mobile
Koproduzenten:
Philharmonie Luxemburg, Kunstenhuis Pantalone und GC Ten Weyngaert
Technik
Contact:
Jef Loots, +32-485/372980,
j e f l o o t s @ p a n t a l o n e . b e
Spieldaten
Freitag 15. Januar 2010, 08:45, 10:30
Samstag 16. Januar 2010, 15:00
29. april 2007, 15:00 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu
30. april 2007, 08:45, 10:15 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu
13. mei 2007, 15:30 - Recyclart, Brussel - www.recyclart.be +32-2/5025734
20. mei 2007, 15:00 - GC Ten Weyngaert, Brussel - http://tenweyngaert.vgc.be/
+32-2/3409580
23. mei 2007, 15:00 - GC Den Horinck, Zellik - +32-2/4651605
Presse
Brussel deze week, 10.05.07
Brussel - Hedendaagse klassieke muziek
voor kinderen, dat slaat als een tang op een varken. Maar dat is dan wel
buiten het inventieve Traffik Theater gerekend. Met hun productie Het
muzikale huis brengen ze een visueel improvisatieconcert voor iedereen
vanaf 9 jaar.
Wanneer ik binnenval op de repetitie zijn
de muzikanten net volop een doorloop aan het bespreken. Meteen valt de
aanstekelijke taalmix op. Frans, Nederlands, Duits... Onze drie landstalen
klinken door en naast elkaar alsof het de meest vanzelfsprekende zaak
is. Puur Belgisch dus, of Brussels zo u wil, dit jonge gezelschap, dat
voor de gelegenheid is samengesteld uit een aantal klassiek geschoolde
muzikanten, een jazzzangeres en een danseres. Het muzikale huis is hun
derde productie, of in hun eigen woorden: een 'theatraal concert'.
Het decor is sober en suggereert het grondplan
van een huis: de badkamer bestaat uit een douchebak, de studeerkamer uit
een rijtje boeken en een typemachine, de slaapkamer is een laken dat een
cirkel vormt. Hier en daar staan er wat lage stoeltjes, en lampen. Lambriseringen
en op de grond aangebrachte tape markeren de verschillende vertrekken.
Dit huis maakt muziek, of liever, de danseres die de kamers verkent is
een soort dirigent: als ze in de keuken komt, klinkt de muziek staccato,
in de badkamer glissando, in de studeerkamer lijkt het een combinatie
van aangeblazen klanken en parlando. En op het toilet laten de muzikanten
zich volledig gaan en wordt het jawel een kakofonie van
jewelste.
"We willen met deze voorstelling vooral
het plezier van het samen musiceren centraal stellen; en ook aantonen
dat je op basis van enkele eenvoudige afspraken in feite heel creatief
kunt omspringen met muziek," zegt initiatiefnemer en cellist Michel
Boulanger. "Ik geef les op een academie en daar valt het mij op hoe
snel jonge mensen zowel dat plezier als die creativiteit verliezen, heel
erg jammer vind ik dat. Ik heb er geen pasklare oplossing voor, maar met
deze voorstelling laten we hopelijk wel zien dat hedendaagse klassieke
muziek niet saai of moeilijk hoeft te zijn, of enkel een kwestie is van
techniek en noten. We brengen het eigenlijk als een kinderspel."
Voeten vegen!
De muzikanten staan aanvankelijk rond het grondplan opgesteld om van daaruit
te musiceren. Na een tijdje gaan ze op bezoek bij de danseres. Als ze
hun voeten vegen op de deurmat stopt de muziek bruusk; verrassend om dan
te horen dat zelfs een deurmat een heel eigen geluid maakt. En dat geldt
voor meerdere gebruiksvoorwerpen die in het huis te vinden zijn: de zangeres
tokkelt een bezwerend ritme op een oude typemachine, de percussionist
leeft zich uit op de douchebak, en improviseert een melodie op een aantal
keukenglazen... Het zijn doodeenvoudige ingrepen die in combinatie met
de akoestische instrumenten soms voor wonderlijke klanken zorgen.
Boulanger: "95 procent van de muziek
is pure improvisatie, geen enkel concert zal dus identiek hetzelfde zijn.
De grote uitdaging is om heel goed naar elkaar te luisteren en zo on the
spot samen te componeren, te blijven zoeken naar ongewone combinaties,
nu eens atonaal, dan weer melodisch. Na de voorstelling zullen we ook
een workshop geven voor kinderen waarin ze aan den lijve ondervinden wat
het betekent om al wandelend door een huis een minicompositie te doen
ontstaan." Als ik de repetitieruimte verlaat, zijn de acterende musici
nog volop aan het experimenteren. De danseres speelt een hinkelspel op
een tapijt dat dienstdoet als notenbalk, wat aan de trombone fragiele,
zoekende klanken ontlokt. De concentratie is groot, spannend om te zien,
mooi om te horen.
Patrick Jordens
Mit Unterstützung der Vlaams Gemeenschapscommissie van het Brussels
Hoofdstedekijk Gewest. |