Traffik Theater | Actueel | Projecten | Links | Contact

HET MUSIKALE HUIS


Een theatraal improconcert voor jonge oren.


het Musikale Huis   Het stuk
Foto's
Cast
Techniek
Speeldata
Pers

Ooit al eens een trio klarinet-melkfles-tandenborstel aan het werk gezien?
Hoorde je wel eens een cello begeleid door een haardroger?
Niets ongewoons in de prettig gestoorde wereld nan het Muzikale Huis en zijn bewoners!

Het stuk

"Dansend tussen keuken en badkamer je eigen muziek componeren?
Het kan, in het Muzikale Huis!"

Op de bodem van de speelruimte wordt het grondplan van een huis afgebakend, in de stijl van een architectenplan. "In het huis" kan je van de ene naar de andere kamer lopen. Elke kamer staat voor een specifiek muzikaal element zoals ritme, kleur of speeltechniek. De muzikanten zitten rond het huis en vertolken het parcours van de bewoners in het huis. Door zich van de ene naar de anderere kamer te begeven, toveren ze de meest verrassende muziek tevoorschijn. In de prettig gestoorde wereld van Het Muzikale Huis worden gebruiksvoorwerpen als muziekinstrumenten gebruikt. Een haardroger, een mixer of ander keukengerei gaan zo in dialoog met de 'echte' instrumenten.

Tijdens de voorstelling worden kinderen uit het publiek uitgenodigd om huisbewoner te zijn, in het huis rond te lopen, en zo hun eigen compositie tot stand te brengen. Het Muzikale Huis is opgevat is als een groot gezelschapsspel dat kinderen vanaf 9 jaar op een speelse manier vertrouwd maakt met de klankwereld van de hedendaagse klassieke muziek.

Met de steun van: Muziekacademie Sint-Agatha-Berchem, Vlaamse Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.


Foto's

  het Musikale Huis   het Musikale Huis              
                 
 
het Musikale Huis
 
het Musikale Huis
    la Maison musicale   het Musikale Huis
                 
 
het Musikale Huis
 
het Musikale Huis
   
het Musikale Huis
   
  3 foto's: Bram Penninckx
www.brampenninckx.be
             



Cast

Stem: Anja Kowalski
Slagwerk: Norbert Pflanzer
Cello: Michel Boulanger / Corentin Dellicour
Altviool: Manuela Bucher
Klarinet: Paula Defresne
Klavier: Chantal Levie (>> CV)
Trombone: Christophe Morisset
Dans: Annick Pütz (>> CV)
Mise-en-scène en vormgeving: Christophe Morisset
Concept en coördinatie: Michel Boulanger
Hoeden: Nicole Vandevelde
Raad: Daniel Tanson

Productie: VZW E411 en Chantier Mobile
Coproducenten: Philharmonie Luxemburg, Kunstenhuis Pantalone en GC Ten Weyngaert


Techniek

Contact: Jef Loots, +32-485/372980, j e f l o o t s @ p a n t a l o n e . b e


Speeldata

Zaterdag 16 januari 2010, 15u00 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu
Vrijdag 15 januari 2010, 8u45, 10u30 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu

23 mei 2007, 15u00 - GC Den Horinck, Zellik - +32-2/4651605
20 mei 2007, 15u00 - GC Ten Weyngaert, Brussel - http://tenweyngaert.vgc.be/ +32-2/3409580
13 mei 2007, 15u30 - Recyclart, Brussel - www.recyclart.be +32-2/5025734
30 april 2007, 08u45, 10u15 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu
29 april 2007, 15u00 - Philharmonie, Luxemburg - www.philharmonie.lu


Pers

Brussel deze week, 10.05.07

Brussel - Hedendaagse klassieke muziek voor kinderen, dat slaat als een tang op een varken. Maar dat is dan wel buiten het inventieve Traffik Theater gerekend. Met hun productie Het muzikale huis brengen ze een visueel improvisatieconcert voor iedereen vanaf 9 jaar.

Wanneer ik binnenval op de repetitie zijn de muzikanten net volop een doorloop aan het bespreken. Meteen valt de aanstekelijke taalmix op. Frans, Nederlands, Duits... Onze drie landstalen klinken door en naast elkaar alsof het de meest vanzelfsprekende zaak is. Puur Belgisch dus, of Brussels zo u wil, dit jonge gezelschap, dat voor de gelegenheid is samengesteld uit een aantal klassiek geschoolde muzikanten, een jazzzangeres en een danseres. Het muzikale huis is hun derde productie, of in hun eigen woorden: een 'theatraal concert'.

Het decor is sober en suggereert het grondplan van een huis: de badkamer bestaat uit een douchebak, de studeerkamer uit een rijtje boeken en een typemachine, de slaapkamer is een laken dat een cirkel vormt. Hier en daar staan er wat lage stoeltjes, en lampen. Lambriseringen en op de grond aangebrachte tape markeren de verschillende vertrekken. Dit huis maakt muziek, of liever, de danseres die de kamers verkent is een soort dirigent: als ze in de keuken komt, klinkt de muziek staccato, in de badkamer glissando, in de studeerkamer lijkt het een combinatie van aangeblazen klanken en parlando. En op het toilet laten de muzikanten zich volledig gaan en wordt het – jawel – een kakofonie van jewelste.

"We willen met deze voorstelling vooral het plezier van het samen musiceren centraal stellen; en ook aantonen dat je op basis van enkele eenvoudige afspraken in feite heel creatief kunt omspringen met muziek," zegt initiatiefnemer en cellist Michel Boulanger. "Ik geef les op een academie en daar valt het mij op hoe snel jonge mensen zowel dat plezier als die creativiteit verliezen, heel erg jammer vind ik dat. Ik heb er geen pasklare oplossing voor, maar met deze voorstelling laten we hopelijk wel zien dat hedendaagse klassieke muziek niet saai of moeilijk hoeft te zijn, of enkel een kwestie is van techniek en noten. We brengen het eigenlijk als een kinderspel."

Voeten vegen!
De muzikanten staan aanvankelijk rond het grondplan opgesteld om van daaruit te musiceren. Na een tijdje gaan ze op bezoek bij de danseres. Als ze hun voeten vegen op de deurmat stopt de muziek bruusk; verrassend om dan te horen dat zelfs een deurmat een heel eigen geluid maakt. En dat geldt voor meerdere gebruiksvoorwerpen die in het huis te vinden zijn: de zangeres tokkelt een bezwerend ritme op een oude typemachine, de percussionist leeft zich uit op de douchebak, en improviseert een melodie op een aantal keukenglazen... Het zijn doodeenvoudige ingrepen die in combinatie met de akoestische instrumenten soms voor wonderlijke klanken zorgen.

Boulanger: "95 procent van de muziek is pure improvisatie, geen enkel concert zal dus identiek hetzelfde zijn. De grote uitdaging is om heel goed naar elkaar te luisteren en zo on the spot samen te componeren, te blijven zoeken naar ongewone combinaties, nu eens atonaal, dan weer melodisch. Na de voorstelling zullen we ook een workshop geven voor kinderen waarin ze aan den lijve ondervinden wat het betekent om al wandelend door een huis een minicompositie te doen ontstaan." Als ik de repetitieruimte verlaat, zijn de acterende musici nog volop aan het experimenteren. De danseres speelt een hinkelspel op een tapijt dat dienstdoet als notenbalk, wat aan de trombone fragiele, zoekende klanken ontlokt. De concentratie is groot, spannend om te zien, mooi om te horen.

Patrick Jordens



     
Met de steun van de VGC.